INFORMACJE NA TEMAT PRAW DZIECKA
Jeżeli podejrzewasz, że jakieś dziecko jest ofiarą przemocy -
bądź nader ostrożny w swych ocenach, kieruj się intuicją i zdrowym rozsądkiem,
lecz nie lekceważ żadnego sygnału!!!
Poradnik dla rodziców Dziecko w rozwodzie źródło: strona Rzecznika Praw Dziecka (www.brpd.gov.pl).
WYBRANE ORGANIZACJE I FUNDACJE DZIAŁAJĄCE NA RZECZ DZIECI
Fundacja Dzieci Niczyje
Komitet Ochrony Praw Dziecka
Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży
Fundacja Mam Prawo
Fundacja Platforma Równych Szans
Fundacja Kidprotect
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci
KARTA PRAW DZIECKA
Mam prawo nie tylko do egzystencji, ale do życia.
Mam prawo do własnej osobowości. Nie jestem niczyją własnością.
Mam prawo być równym każdej innej istocie ludzkiej bez względu na wiek.
Mam prawo oczekiwać szacunku.
Mam prawo być samym sobą, posiadać własną tożsamość.
Mam prawo wyrażać swoje myśli i uczucia, a także być wysłuchanym.
Mam prawo pytać „dlaczego” i otrzymywać odpowiedź.
Mam prawo być wychowywanym bez krzyku, lekceważenia czy poniżania.
Mam prawo dorastać w swoim własnym tempie i oczekiwać akceptacji tego tempa.
Mam prawo nie doznawać bólu fizycznego ze strony zagniewanych ludzi.
Mam prawo być kochanym takim, jakim jestem.
Mam prawo pod rozważnym kierunkiem, do myślenia we własnym imieniu i do podejmowania decyzji.
Mam prawo do odpowiedzialności za siebie.
Mam prawo do odczuwania radości, szczęścia, smutku, opuszczenia, złości i bólu.
Mam prawo do wygrywania.
Mam prawo troszczyć się i być przedmiotem troski, wychowywać i być wychowywanym, dawać i otrzymywać.
Mam prawo kształtować swoje własne przekonania, wierzenia i normy.
Mam prawo do wolności.
PRAWA DZIECKA
„Prawa Dziecka” – słowa te po raz pierwszy zapisano w tak zwanej Deklaracji Genewskiej roku 1924. Tak naprawdę jednak pierwszy katalog praw został przedstawiony w Konwencji o Prawach Dziecka przygotowanej przez Organizację narodów Zjednoczonych w 1989 roku.
Konwencja o Prawach Dziecka to międzynarodowa umowa, zawierająca zbiór praw. W Polsce obowiązuje od 1991 roku. Jeden z jej artykułów mówi, że państwo ma obowiązek rozpowszechniania praw zapisanych w Konwencji wśród dzieci i dorosłych.
Ogólnie mówiąc prawa zawarte w 41 artykułach można podzielić na: prawa osobiste, prawa socjalne i prawa polityczne.
Prawa osobiste przysługują człowiekowi dlatego, że jest człowiekiem.
Najważniejsze wśród nich to: prawo do życia i rozwoju, do prywatności, swobody myśli, sumienia, religii, prawo do wyrażania poglądów, do życia bez przemocy i poniżania oraz prawo do informacji.
Prawa socjalne wynikają z umowy między obywatelem a państwem. Najważniejsze z nich to: prawo do nauki, do ochrony zdrowia, do zasiłku i pomocy materialnej, prawo do wypoczynku i prawo do korzystania z dóbr kultury (kin, bibliotek, teatrów).
Prawa polityczne pozwalają na stowarzyszanie się dzieciom w różnych organizacjach, klubach.
Poza tym dla dzieci sprawnych inaczej istnieje możliwość szczególnej opieki lekarskiej, a dla sierot prawo do rodziny zastępczej.
Dotychczas wiedza o prawach dziecka była niedoceniona. Dorośli często obawiali się, że dzieci znając swoje prawa zbuntują się przeciw dorosłym, podobnie jak bohaterowie „Króla Maciusia Pierwszego” Kornela Makuszyńskiego. Takie myślenie jest charakterystyczne dla ludzi, którzy wychowanie traktują jako pełne podporządkowanie dziecka dorosłym. A tymczasem świadomość praw, możliwości i norm regulujących zachowanie jest bardzo ważne. Uczenie dzieci ich praw nie oznacza braku obowiązków, negacji wszelkich wartości. Jest to uczenie ściśle związane z rozumieniem ograniczeń, konieczności i obowiązków.
Dziecko świadome swych praw rozumie, że inni także mają prawa. Ta wiedza może naprawdę ułatwić wychowanie. Uczenie dzieci praw innych ludzi i radzenia sobie w sytuacji naruszenia praw własnych jest elementem przygotowania do życia społeczeństwie demokratycznym.
Należy więc uczyć dzieci zasad komunikowania się w grupie, rozwiązywania konfliktów bez stosowania przemocy. Należy uczyć szacunku i tolerancji dla wszystkich, nawet tych „odmiennych”. Należy kształtować w nich poczucie godności ludzkiej, co pomoże im z biegiem czasu zrozumieć ideę praw człowieka.
Uczenie to powinno być jednak dla dzieci bardzo atrakcyjne. Powinno wiązać się z konkretnymi sytuacjami zaistniałymi w grupie, bądź zaaranżowanymi przez nauczyciela.
My nauczyciele i wychowawcy mamy prawo i obowiązek przestrzegać wszystkie prawa dzieci, a także ingerować w przypadku, gdy są one łamane przez dorosłych np. przez rodziców. Oczywiście to rodzice głównie wychowują swoje dziecko. W przypadku zauważonych nieprawidłowości musimy jednak przekonywać ich, że nie mogą pozbawiać swoich dzieci przysługujących im praw.
Opracowanie: Małgorzata Karasiewicz